اخیرا به جای یک آپارتمان تخریب شده در محله Saint-Mauront واقع در منطقه 3 شهر مارسی، یک پارک موقت ایجاد شده است. این پارک یک مکان عمومی واقعی است که برای مدتی در پویایی و سرزندگی محله ای که در حال نوسازی است، نقش ایفا می کند. بعدا این مکان تبدیل به میدانی پیاده خواهد شد.
«Habitat III» سومین کنفرانس سازمان ملل متحد با موضوع مسکن و توسعه پایدار شهری است که در سال ۲۰۱۶، با موضوع «تعیین اولویت‌های شهری جهانی برای ۲۰ سال آینده» برگزار می‌گردد.
دانشگاه هاروارد، قدیمیترین دانشگاه ایالات متحده آمریکاست که تاسیس آن به سال 1636 بازمیگردد. این دانشگاه هم اکنون دارای 10 دانشکده حرفهای مهم، یعنی «دانشکده کسبوکار»، «دانشکده دندانپزشکی»، «دانشکده پزشکی»، «دانشکده سلامت عمومی»، «دانشکده طراحی و معماری»، «دانشکده الهیات»، «دانشکده مهندسی»، «دانشکده هنر و علوم»، «دانشکده قانون» و نهایتا دانشکده مورد نظر ما یعنی «دانشکده حکومتداری[i]» است. دانشکده «حکومتداری» که دانشکده جان. اف. کندی نیز نامیده میشود، دارای 7 مرکز تحقیقاتی تخصصی است که بزرگترین و باقدمتترین آنها مرکز تحقیقاتی «علوم و موضوعات بینالملل بلفر[ii]» محسوب میشود.
کشور ما جزء نقاط حادثه خیز بوده و پیوسته توسط خطرات و بلایای مختلف، در معرض تهدید قرار دارد. پارامترهایی در تشدید آسیب دیدگی های ناشی از وقوع حوادث طبیعی موثر می باشند که یکی از این عوامل فرسودگی بافت های سکونت می باشند. بسیاری از شهرهای کشور، بافت فرسوده دارند و در زمان وقوع حوادث از آسیب پذیرترین نقاط شهری به شمار می آیند. بافت های فرسوده شهری و سکونتگاه های حاشیه ای و غیر استاندارد در کشورهای در حال توسعه، بنا به دلایلی از قبیل عدم رعایت معیارهای فنی و مهندسی در ساخت بنا، شبکه ارتباطی ناکارآمد، عدم وجود تاسیسات و تجهیزات شهری، بیش تر از سایر بافت های شهری در معرض خطر زلزله قرار دارند. از این رو ضرورت توجه خاص به این حوزه در بافت های فرسوده از اهمیت بالایی برخوردار است و کاهش آسیب پذیری شهر در برابر زلزله، یکی از اهداف اصلی برنامه ریزی کالبدی و برنامه ریزی شهری محسوب می گردد.
با گذشت حدود یک و نیم قرن از آغاز انقلاب صنعتی، چوامع مختلف ناگذیرند برای پیشبرد هدف های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی، فعالیت های خود را بر پایه برنامه های علمی استوار سازند.
در ایران رشد شتابان شهرنشینی در سه دهه گذشته با توان تجهیز فضاهای شهری و گسترش زیرساخت ها متناسب نبود و مشاغل مولد مورد نیاز را ایجاد نکرد. از آنجا که توزیع فضایی شهرها و جمعیت کنترل شده در چهارچوب یک برنامه جامع که مبتنی بر هماهنگی های بخشی و ناحیه ای باشد، صورت نگرفته است، مشکلات ناشی از رشد شتابان جمعیت شهرنشین ابعاد پیچیده ای یافته است. در نتیجه، مشکلاتی نظیر گرانی مسکن، بیکاری و اسکان غیر رسمی به شدیدترین شکل ممکن در سیمای جامعه شهری کشور ظاهر شده است که رفع آن ها مستلزم تلاش همه جانبه و برنامه ریزی شده است.[1]در ادامه شرح خلاصه ای از انواع طرح های برنامه ریزی شهری و منطقه ای در ایران آمده است.
امروزه در شهرهای بزرگ، متروها و تونلهای شهری به عنوان یکی از کلیدیترین و مهمترین زیرساختهای شبکه حمل و نقل شهری به شمار میآیند. ساخت این نوع زیرساختها در کشورهای توسعه یافته و حصول نتایج مناسب از به کارگیری آنها در کاهش مشکلات حمل و نقل شهری، لزوم توجه به استفاده گسترده از این سازهها را در کشورهای در حال توسعه اجتنابناپذیر می کند.
در ادبیات فنی زلزله دو مفهوم اصلی وجود دارد که در نظر گرفتن جایگاه آنها برای مدیران ارشد کشوری بسیار مهم است، نخست مفهوم خطر زلزله و دیگری مفهوم خطر‌پذیری لرزه‌ای. ملاحظات دو مفهوم مذکور از دیدگاه اجرایی منجر به تدوین و اجرای برنامه جامع کاهش خطر‌پذیری لرزه‌ای برای یک کشور یا یک کلان‌شهر نظیر تهران خواهد بود که در نتیجه آن، ابعاد بحران زلزله، مشتمل بر تلفات جانی و خسارت‌های مالی، به‌طور قابل ملاحظه‌ای کاهش خواهد یافت.بنابراین اقدامی که پیش‌تر از همه برای کاهش مخاطرات زلزله شهری مانند تهران ضرورت دارد، داشتن برنامه جامع کاهش خطر‌پذیری لرزه‌ای و سپس عزم جدی و تلاش مضاعف بر اجرای مواد آن خواهد بود.
