به دلیل محدودیت استفاده از منابع زیرزمینی و لزوم تامین انرژی، نحوه مصرف انرژی، جایگزین کردن انرژی های تجدیدپذیر برای کاهش آلودگی های ناشی از سوخت های فسیلی و نیز کاهش هزینه های مرتبط با انرژی، به عنوان مهمترین بحث زیست محیطی مورد توجه جوامع بشری قرار گرفت. اما از آنجا که بیش از نیمی از جمعیت جهان در مناطق شهری زندگی می‌کنند، لازم است که توجه ویژه ای به میزان مصرف انرژی در مناطق شهری شود.
رشد افقی شهرها و مدیریت آن یکی از جدی ترین چالش های حال حاضر و آینده شهرنشینی جهان (اعم از کشورهای توسعه یافته، در حال توسعه و نیز توسعه نیافته) بوده و از این رو به نحو فزاینده ای مورد اقبال نظریه پردازان، اندیشمندان و نیز تصمیم سازان است. موضوع رشد افقی شهرها در ایران تا حد زیادی متوجه وجود تمایل شدید به شهرگرایی، گسترش فزاینده شهرها، ناکارایی سیاست و ابزار مدیریت رشد شهری، عدم انطباق سازوکارهای فعلی با گونه های نوظهور شهری در ایران (مانند کلان شهرها، مجموعه های شهری و ...) و نیز ساختار تقسیمات کشوری است.
بافت های فرسوده شهری مناطق ناکارآمدی هستند که از توسعه شهری عقب افتاده اند. این بافت ها که با سه شاخص "ریزدانگی، نفوذناپذیری و ناپایداری" قابل شناسایی هستند. 10 درصد مساحت شهری کشور و 5 درصد مساحت تهران را به خود اختصاص داده اند. از بعد اقتصادی می‌توان بافت‌های فرسوده شهری را بافت‌هایی دانست که به دلیل ضعف در تبادلات و تعاملات اقتصادی درونی و برونی سیستمی، از روند توسعه شهری باز مانده‌اند و قادر به ایفای نقش صحیح خود در سلسله‌مراتب درون‌شهری و درون‌سیستمی نیستند.
با گذشت حدود یک و نیم قرن از آغاز انقلاب صنعتی، چوامع مختلف ناگذیرند برای پیشبرد هدف های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی، فعالیت های خود را بر پایه برنامه های علمی استوار سازند.
در ایران رشد شتابان شهرنشینی در سه دهه گذشته با توان تجهیز فضاهای شهری و گسترش زیرساخت ها متناسب نبود و مشاغل مولد مورد نیاز را ایجاد نکرد. از آنجا که توزیع فضایی شهرها و جمعیت کنترل شده در چهارچوب یک برنامه جامع که مبتنی بر هماهنگی های بخشی و ناحیه ای باشد، صورت نگرفته است، مشکلات ناشی از رشد شتابان جمعیت شهرنشین ابعاد پیچیده ای یافته است. در نتیجه، مشکلاتی نظیر گرانی مسکن، بیکاری و اسکان غیر رسمی به شدیدترین شکل ممکن در سیمای جامعه شهری کشور ظاهر شده است که رفع آن ها مستلزم تلاش همه جانبه و برنامه ریزی شده است.[1]در ادامه شرح خلاصه ای از انواع طرح های برنامه ریزی شهری و منطقه ای در ایران آمده است.
