بافت فرسوده چیست؟
بافت های فرسوده شهری مناطق ناکارآمدی هستند که از توسعه شهری عقب افتاده اند. این بافت ها که با سه شاخص "ریزدانگی، نفوذناپذیری و ناپایداری" قابل شناسایی هستند. 10 درصد مساحت شهری کشور و 5 درصد مساحت تهران را به خود اختصاص داده اند. از بعد اقتصادی می‌توان بافت‌های فرسوده شهری را بافت‌هایی دانست که به دلیل ضعف در تبادلات و تعاملات اقتصادی درونی و برونی سیستمی، از روند توسعه شهری باز مانده‌اند و قادر به ایفای نقش صحیح خود در سلسله‌مراتب درون‌شهری و درون‌سیستمی نیستند.
شهر تهران با وجود 14 هزار هکتار بافت ناپایدار شهری و 3268 هکتار بافت فرسوده که دارای هر سه شاخص، ناپایداری، نفوذناپذیری و ریزدانگی است، به دو منطقه بالای شهر و جنوب شهر تقسیم گردیده است. با توجه به اینکه از شهرهای زلزله خیز کشور محسوب می شود، وجود این گونه بافت ها تهدید جدی برای ساکنان این کلانشهر محسوب می شود و محدودیتی غیرقابل انکار برای توسعه این شهر به حساب می آید.
از این رو با عنایت به مفاد طرح جامع شهر تهران که در افق چشم انداز 20 ساله کشور باید شهری با اصالت و هویت اسلامی ایرانی، دانش پایه و هوشمند، سرسبز و زیبا و شاداب با فضاهای عمومی گسترده و متنوع، امن و مقاوم ، پایدار و منسجم با ساختاری مناسب برای سکونت، فعالیت و فراغت را نوید دهد، پیشنهادات و راهکارهای سازنده برای رسیدن به چشم انداز ضروری است.
