آشنایی با اهداف آرام سازی و کنترل ترافیک
توسعه روزافزون شهرها و جمعیت آنها باعث افزایش تقاضای سفر و تغییر خصوصیات سفر نظیر زمان (سرعت) و هزینه شده است. این مسئله خود باعث گسترش معابر و افزایش سرعت خودروها است. عوامل مذکور در مجموع لزوم توجه به ایمنی تردد را روشن می‌سازد. بطوریکه در عصر حاضر، تأمین ایمنی کاربران، از ویژگی‌های یک سیستم حمل و نقل کارا محسوب می‌شود.
بسیاری از متخصصان حوزههای شهری بر این باورند که رشد و توسعه در کلان شهرها، بسیار سریع‌تر از حد تصور بوده و همین موضوع زمینه‌ساز پیچیده شدن مباحث پیچیده مختلف شهری شده است. حملونقل همواره به‌عنوان یکی از مهم‌ترین چالش‌های پیش روی کلان‌شهرها و حاشیه شهرهای بزرگ، مطرح بوده است. به گونه‌ای که شبکه معابر به‌عنوان یکی از عناصر اصلی حملونقل، بیش از 30 درصد از کاربری‌های یک شهر را به خود اختصاص داده‌اند.
کمبود پارکینگ، معضل نام آشنای کلان شهر تهران، مدتها است که مدیریت شهری را با مشکل مواجه ساخته و روز به روز بر پیامدهای ناشی از کمبود آن در سطح شهر افزوده می شود. در گذشته پارکینگ های در مقصد، بیشتر مورد توجه برنامه ریزان شهری قرار می گرفت، اما با افزایش ضریب مالکیت خودرو و بی توجهی به ضوابط و مقررات ساخت و ساز، کمبود پارکینگ های در مبداء حرکت نیز متبلور گردید و بر مشکلات اجتماعی، ترافیکی و ... دامن زد. لذا مدیریت شهری در اواخر سال 1390، به منظور تشویق و ترغیب به احداث و تامین سطوح پارکینگ در محدوده املاک و اراضی که عملا امکان تامین در آنها وجود ندارد، خصوصا در بافت های فرسوده و ریزدانه، مجوز ساخت پارکینگ محله‌ای با امکان صدور سند مجزا را در صورتجلسۀ شماره 502 کمیسیون ماده پنج به تصویب رسانید.
تابلوها از جمله علائم راهنمایی هستند که بیانگر وضع مقررات ترافیکی از قبیل محدودیت و ممنوعیت عبور بوده و همچنین اطلاعات لازم در رابطه با تعیین جهت حرکت، خدمات عمومی، محل های با کاربرد خاص و غیره را به استفاده کنندگان آن منتقل می سازند.
کلان‌شهر تهران تفاوت بسیاری به لحاظ ساختاری با دهه‌های گذشته کرده، به طوری که زمینه برای تولید و عرضه و وجود اتومبیل و رشد روزافزون آن در سطح شهر به میزان زیادی فراهم شده است. از طرفی دیگر، هرم جمعیتی شهر بسیار تغییر کرده و رشد جمعیتی بسیار بالایی را تجربه کرده است. همگام با موارد مذکور، روند تمرکزگرایی در این شهر فزونی گرفته است و روز به روز بر تعداد افراد مهاجر به این کلان‌شهر افزوده شده است. کلیت عوامل فوق باعث شده است که در تهران امروزه شاهد ترافیک سنگینی در برخی از نقاط آن باشیم.
از کل مصوبات شورای اسلامی شهر تهران از سال 1378 که در حوزههای خدمات شهری، امور اجتماعی و فرهنگی، اراضی و املاک، امور ترافیک، فنی و عمرانی، مالی و اداری و شهرسازی تصویب شده است، تنها در 12 مصوبه اسمی از پارکینگ آورده شده است و فقط 8 مصوبه با مساله پارکینگ شهر تهران مرتبط میباشد که در زیر به ارائه مصوباتی که مرتبط با امتیازات و تسهیلات تشویقی برای احداث پارکینگ میباشد، پرداخته شده است.
در چند سال اخیر، نگرانی مسئولان حملونقل و برنامه‌ریزان شهری نسبت به تغییر الگوهای سفر تحصیلی دانش آموزان از شیوههای فعال به غیرفعال، منجر به شناسایی عوامل مؤثر بر این جهتگیری شده است. استفاده از شیوههای حملونقل فعال در سفرهای تحصیلی، فرصتی برای افزایش سلامت عمومی دانش‌آموزان، کاهش اثرات زیست‌محیطی، و کاهش تأخیر در شبکهی حملونقل است. اما متأسفانه تغییر الگوی یادشده در سالهای گذشته، منجر به تبدیل فرصتهای موجود در این سفرها به تهدیدهای جبرانناپذیری شده است.
سازمان ثبت اسناد و املاک کشور بخشنامه ای درخصوص پارکینگ ها در تاریخ 12/3/84 به شماره ثبت 9452/41/1 به اداره کل اسناد و املاک استان تهران با هدف ایجاد مراکز شهری بدون ترافیک ارائه داده است. با عنایت به این موضوع که موقعیت املاک و چگونگی ایجاد پارکینگ در املاک متفاوت است، لذا جهت نحوه اقدام درخصوص مراحل مختلف مقرر می دارد:
قرن بیست و یکم با سرعت روز افزون خود و با تکنولوژی های موجود در تمامی عرصه های زندگی یکی از چالش برانگیزترین قرن هایی است که بشر به خود دیده است. در این میان موضوع زمان که یکی از بحث های همیشگی انسان در زندگی روزمره خود بوده، به موضوعی فوق العاده حساس تبدیل گشته است.
شهرنشینی و افزایش میزان آن، بر اقتصاد و محیط زیست یک منطقه تأثیر زیادی دارد، افزون بر این که روحیات و شیوه زندگی مردم شهرنشین با گسترش شهرنشینی دست خوش دگرگونی‌های نسبتاً زیادی شده است؛ شهرنشینی بی‌رویه و گسترش پرشتاب پدیده شهرنشینی در بسیاری کشورها، باعث به‌وجود آمدن مشکلاتی همچون حاشیه‌نشینی، زاغه‌نشینی، تکدی‌گری، تشکیل شهرهای خوابگاهی، افزایش بیکاری و بزهکاری و مشکلات و ناسازگاری‌های فرهنگی می‌شود. اما به جرأت می توان گفت: بزرگترین معضل پدیده شهرنشینی، مسئله ترافیک است.
طرح راهبردی-ساختاری توسعه و عمران شهر تهران (طرح جامع تهران-1386) در جلسه مورخ 5 آذر 1386 شورایعالی شهرسازی و معماری ایران پس از 27 جلسه بحث و بررسی (تقریباً به طور همزمان در شورای اسلامی شهر تهران، جلسات مشترک کارگروه شهرسازی و معماری شورای توسعه و برنامه ریزی استان تهران و کمیته فنی شورایعالی، و سپس در شورای توسعه و برنامه ریزی استان و کمیته فنی شورایعالی شهرسازی و معماری ایران)، پس از بررسی¬های لازم تایید و مورد تصویب قرار گرفت. سند اصلی طرح راهبردی-ساختاری توسعه و عمران شهر تهران در تاریخ 30 اردیبهشت 1387، از جانب شهردار شهر تهران به کلیه معاونتها، مناطق 22 گانه و سازمانهای زیر مجموعه شهرداری تهران جهت اجرا ابلاغ شده است.
