سیاست اجتماعی و تکدی گری: ملاحظاتی برای ایران و شهر تهران
مرکز مطالعات و برنامه ریزی شهر تهران، گزارش علمی با عنوان«سیاست اجتماعی و تکدی گری: ملاحظاتی برای ایران و شهر تهران» تهیه کرده است. در ادامه چکیده ای از گزارش مذکور آمده که علاقه مندان به مطالعه کل گزارش می توانندفایل گزارش را از لینک زیر دریافت نمایند.
شهرداری تهران (بلدیه) از همان ابتدای تاسیس تا به امروز چه به لحاظ وظایف قانونی و چه به دلیل ارتباطی که با شهر و شهروندان دارد با پدیده تکدی گری مرتبط بوده است و مانند هر پدیده‌ی اجتماعی دیگر، شناخت و برخورد با تکدی گری نیز دارای پیچیدگی‌های خاص است. واژه‌ی «تکدی گری» یک مفهوم گسترده است که انواع متنوعی از فعالیت‌ها را در خود گنجانده و نیازمند تدقیق است، همچنین دیدگاه‌های نظری تبیین کننده موضوع نیز تأثیر بسزایی در شکل‌گیری سیاست‌های اجتماعی دارند؛ لذا برای سیاست‌گذار لزوم توجه به زمینه و فرهنگ جوامع در برخورد با پدیده‌ای چنین دیرپا، لازم به نظر می‌رسد، بدین معنا که بسیاری از اقدامات مناسب برای یک فرهنگ یا زمینه را نمی‌توان برای فرهنگ یا زمینه‌ای دیگر (از جمله فرهنگ ایرانی اسلامی) متناسب تشخیص داد. موضوع دیگر، تولی امر سیاست‌گذاری اجتماعی در باب این موضوع است، بدین معنا که چه ارگان و سازمانی- اعم از دولتی و غیردولتی- باید مسئولیت سیاست‌گذاری در باب این موضوع و البته اجرای این سیاست‌ها را بر عهده گیرد؛ لذا با عنایت به کلیه‌ی این امور و البته انتخاب رویکرد سیاستی مناسب، ارائه‌ی یک برنامه‌ی سیاست‌گذاری اجتماعی مدون در زمینه‌ی تکدی گری کار پیچیده‌ای است که بایستی با دقت و کارشناسی لازم صورت گیرد و از کنار تجارب دیگر جوامع در این زمینه نباید به سادگی گذشت. از سوی دیگر عدم وجود چنین برنامه‌ای می‌تواند منجر به اقدامات پراکنده از هم گسیخته و ناکارآمدی در برخورد با این موضوع گردد، بدین معنا که هزینه و وقت بسیاری صرف «تحدید» یا «محو» این پدیده گردد، اما به دلیل عدم شناخت درست پدیده، پیشرفت قابل توجهی مشاهده نشده یا در طولانی مدت با بازگشت پدیده مواجه شویم.
دریافت
