برنامه ریزی و مدیریت فضاهای شهری نیازمند اطلاعات دقیق فضایی در زمان های متوالی از طرح تغییرات کاربری های اراضی شهری است. پایش این تغییرات برنامه ریزان و تصمیم گیران اطلاعات مورد نیاز را درباره وضعیت فعلی توسعه و تغییرات رخ داده˛ نمایان می سازد و GIS ابزار اساسی جهت تجزیه و تحلیل علمی این تغییرات و داده های پوشش سطح زمین بوده که زمینه مدیریت مورد نیاز را فراهم می کند. بنابراین˛ تحقیق حاضر به بررسی زمینه های کاربرد این ابزار نوین در برنامه ریزی و مدیریت شهری پرداخته است.
در چند سال اخیر، نگرانی مسئولان حملونقل و برنامه‌ریزان شهری نسبت به تغییر الگوهای سفر تحصیلی دانش آموزان از شیوههای فعال به غیرفعال، منجر به شناسایی عوامل مؤثر بر این جهتگیری شده است. استفاده از شیوههای حملونقل فعال در سفرهای تحصیلی، فرصتی برای افزایش سلامت عمومی دانش‌آموزان، کاهش اثرات زیست‌محیطی، و کاهش تأخیر در شبکهی حملونقل است. اما متأسفانه تغییر الگوی یادشده در سالهای گذشته، منجر به تبدیل فرصتهای موجود در این سفرها به تهدیدهای جبرانناپذیری شده است.
شهر به عنوان کانون تجمعات انسانی، دائم در حال تحول و تغییر است. تحولات شهری، همواره سبب شکل‌گیری چالش‌هایی خواهد شد که بر سرنوشت زندگی افراد ساکن در شهرها اثرگذار خواهد بود. از این رو ما تا جایی که بتوانیم باید آینده را در چارچوب مدل‌های آینده پژوهشی و با رویکرد برنامه‌ریزی شهری قابل فهم کرده تا از چالش‌های پیش رو با حداقل بدون آسیب‌پذیری عبور نمائیم.
امروزه آینده پژوهی با سرعتی شتابان در حال ارتقای جایگاه خود در فرآیندهای تصمیم‌گیری و سیاست‌گذاری دولت‌ها و سازمان‌ها است. این مسئله سبب شده است که آینده پژوهان در پی طراحی الگوها و فرآیندهایی برای اجرای اثربخش آینده پژوهی بوده و با این کار می‌کوشند تضمینی برای نتایج پروژه‌های آینده پژوهی فراهم سازند.
با گذشت حدود یک و نیم قرن از آغاز انقلاب صنعتی، چوامع مختلف ناگذیرند برای پیشبرد هدف های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی، فعالیت های خود را بر پایه برنامه های علمی استوار سازند.
در ایران رشد شتابان شهرنشینی در سه دهه گذشته با توان تجهیز فضاهای شهری و گسترش زیرساخت ها متناسب نبود و مشاغل مولد مورد نیاز را ایجاد نکرد. از آنجا که توزیع فضایی شهرها و جمعیت کنترل شده در چهارچوب یک برنامه جامع که مبتنی بر هماهنگی های بخشی و ناحیه ای باشد، صورت نگرفته است، مشکلات ناشی از رشد شتابان جمعیت شهرنشین ابعاد پیچیده ای یافته است. در نتیجه، مشکلاتی نظیر گرانی مسکن، بیکاری و اسکان غیر رسمی به شدیدترین شکل ممکن در سیمای جامعه شهری کشور ظاهر شده است که رفع آن ها مستلزم تلاش همه جانبه و برنامه ریزی شده است.[1]در ادامه شرح خلاصه ای از انواع طرح های برنامه ریزی شهری و منطقه ای در ایران آمده است.
انسان از ابتدای خلقت خود و شروع زندگی در این جهان، با پدیده تهدید روبرو بوده و همواره تلاش می کرده تا بین تهدیدات متصوره و نیازمندی هایش به امنیت تعادل برقرار نماید. این تلاش یک جهاد همیشگی و دائمی بوده و انسان همواره توانسته بر تهدیدات غلبه نماید. هرچه ماهیت و فناوری حامل تهدید رشد کرده و متحول شده، شکل و ماهیت تهدید و چارچوب و محتوی دفاع نیز تغییر کرده است. به عبارتی دیگر، اساسی ترین عنصر تهدید و تحول در ماهیت تهدید را می توان فناوری حامل تهدید بیان کرد.
