رویکردهای کنترل رشد افقی شهرها

رشد افقی شهرها و مدیریت آن یکی از جدی ترین چالش های حال حاضر و آینده شهرنشینی جهان (اعم از کشورهای توسعه یافته، در حال توسعه و نیز توسعه نیافته) بوده و از این رو به نحو فزاینده ای مورد اقبال نظریه پردازان، اندیشمندان و نیز تصمیم سازان است. موضوع رشد افقی شهرها در ایران تا حد زیادی متوجه وجود تمایل شدید به شهرگرایی، گسترش فزاینده شهرها، ناکارایی سیاست و ابزار مدیریت رشد شهری، عدم انطباق سازوکارهای فعلی با گونه های نوظهور شهری در ایران (مانند کلان شهرها، مجموعه های شهری و ...) و نیز ساختار تقسیمات کشوری است.

ارزیابی خطر سیل‌خیزی شهر تهران و ارائۀ راهکارهای مدیریتی

شتاب شهرنشینی و روند رو به گسترش گرمایش جهانی اهمیت پرداختن به مسئلۀ سیلاب‌های شهری را بیش از پیش نمایان می‌کند. شهر تهران اخیراً از سیلاب و خسارت‌های ناشی از آن متأثر شده است. بارندگی با شدت بالا و رشد و توسعۀ بی‌رویۀ شهر و شبکۀ ناکارآمد جمع‌آوری آب‌های سطحی از دلایل اصلی این امر به شمار می¬روند.

مدیریت بحران و مدیریت شهری

مدیریت شهری، شاخه جدیدی از علم مدیریت است که امروز در دنیا به گونه ای دیگر دیده شده است. امروزه با توجه به گسترش و پهناوری عالم، ساختارهای قانونی و مجاری اداره کننده شهر، در هر کشوری متفاوت از کشور دیگر است و هرکشور با توجه به ساختارهای اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی خود مدیریت شهری را تعریف نموده است. نظریه ای وجود دارد که می گوید: دست اندرکاران امور شهری، اعم از مدیران شهر، سازندگان و بخش خصوصی باید به ترویج هنر و مهیا ساختن آموزش، زندگی ساکنان شهرها را بهبود بخشند و شهرها باید به گونه ای اداره شوند که جای ترس و اضطراب برای مردم شهر نباشد.